امام باقر (ع) از رسول صلی الله علیه و آله نقل می کنند که فرمود : چون بنده ی مومنی به نماز برخیزد خداوند متعال تا پایان نمازش با نظر رحمت به سوی او نگاه می کند و رحمت الهی بر او سایه می افنکد از بالای سرش تا افق آسمان و فرشتگان در اطراف او تا افق آسمان گرد می آیند . خداوند فرشته ای را بر او موکل می سازد که بالای سرش ایستاده به او بگوید : ای نماز گزار ! اگر بدانی که چه کسی به تو می نگرد و با چه کسی سخن می گویی هرگز از جایت تکان نمی خوردی !!! 

البته امام صادق (ع) فرمودند بهره ی تو از نماز فقط به مقداری است که در آن اقبال و توجه داشته باشی

اگر نمازگزار همه ی نماز را با خیالات بگذراند یا از آداب آن غفلت ورزد چنین نمازی در هم پیچیده شده به صورت صاحبش زده می شود